A study and analysis of the idea of destiny in the history of the Abbasid worldview

Document Type : Original Article

Authors

1 Department of History, Faculty of Literature and Humanities, Yasouj University, Yasouj, Iran

2 Department of Iranology, Faculty of Humanities, Meybod University, Meybod, Iran

Abstract

This study intends to examine the idea of ​​destiny as one of the historiographical features of the Turkmen secretary Skanderbeg in the "History of the Abbasid Scholars". The findings of this study show that the idea of ​​destiny is one of the most important axes in the writing of the Abbasi theologian, so that Skanderbeg has maintained and adhered to the policy of destiny in all historical narratives. He did not consider himself obliged to provide rational explanations and analyzes in any field, and especially in the field of negative news, he followed the path of destiny and used it to justify failures. The level of destiny in the text of the history of the worlds increased and decreased depending on the political situation, and on average, this rate was higher than the other during the years of Shah Tahmasb's death (930-984 AH) until the peak of Shah Abbas's power. There have been sections. Due to the nature of the research topic, the research method is descriptive-analytical. Destiny-minded thought has also given legitimacy to the Safavid rule, and in this regard, the Turkmen have used terms such as Iqbal Shahi and Bakht Shahaneh. In fact, it can be said that the ultimate goal of resorting to the fateful idea was to legitimize the actions of the Safavid Shah and the Safavid government. However, not all aspects and features of Turkmen historiography have been the subject of this research and the focus has been on the place of fateful thought in writing the history of the Abbasid theologians.

Keywords

References

  • -قرآن کریم.
  • -ابن اثیر،(1371)، تاریخ کامل بزرگ اسلام و ایران، ترجمه‏ عباس خلیلى و ابو القاسم حالت‏، ج1،تهران: مؤسسه مطبوعات علمى.
  • -ابن­طقطقی،محمدبن­علی،(1390)،تاریخ فخری، ترجمه محمدوحیدگلپایگانی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ پنجم.
  • -آرام،محمدباقر،(1393)،اندیشه تاریخ­نگاری عصرصفوی،تهران:امیرکبیر،چاپ دوم.
  • -بیهقی، ابوالفضل،(1383)، تاریخ بیهقی، تصحیح علی­اکبر فیاض،ج5 و 8 و9، مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد،چاپ چهارم.
  • -ترکمان،اسکندربیگ،(1382)،تاریخ عالم­آرای­عباسی،تصحیح ایرج افشار،ج1و2و3 ، تهران:امیرکبیر،چاپ سوم.
  • -ثعالبی نیشابوری، عبدالملک،(1368)، تاریخ ثعالبی،ترجمه محمد فضائلی،تهران: نشر نقره.
  • -جوینى، علاءالدین عطاملک،(1385)، تاریخ جهانگشاى جوینى‏، مصحح محمد قزوینى و سید شاهرخ موسویان‏، تهران: انتشارات دستان.
  • -چایلد،وبرگوردن،(1355)،تاریخ،ترجمه سعیدمحمدیان،تهران:امیرکبیر.
  • -حسن­زاده،اسماعیل،(1380)،«اندیشه مشیت­الهی درتاریخ­نگاری اسلامی»،تاریخ اسلام،2 (1)،133-166.
  • -رابینسون،چیس اف،(1392)،تاریخ­نگاری اسلامی،ترجمه محسن الویری،تهران:سمت.
  • -رازنهان،محمدحسن؛ شیردل، تقی،(1396)،«بازتاب تقدیرگرایی و مولفه­های آن در سفرنامه­های عصرصفوی»، تاریخ فرهنگ وتمدن اسلامی،8 (29)، 119-143.
  • -رضوی،سیدابوالفضل؛ صلاح، مهدی،(1395)،«تاملی برجایگاه رویکردجهانی درتاریخ­نگاری اسلامی»،تاریخ­نگری وتاریخ­نگاری دانشگاه الزهرا(س)، 26(18)پیاپی(103)، 25-42.
  • -زرین­کوب،عبدالحسین،(1375)،تاریخ درترازو،تهران:امیرکبیر، چاپ چهارم.
  • -زنز،آر.سی،(1384)،زروان یا معماری زرتشتی­گری، ترجمه تیمور قادری،تهران:امیرکبیر.
  • -ساثگیت،بورلی،(1379)،تاریخ چیست و چرا،ترجمه رویا منجم، تهران:نگاه سبز.
  • -ساروخانی،باقر،(1375)،مقدمه­ای بر دایره­المعارف علوم اجتماعی، تهران: انتشارات کیهان.
  • -ستوده­فر،مهدی ودیگران،(1397)،«تحلیلی جامعه­شناختی بر خرافه­گرایی دینی در عصر مرشدشاهان صفوی»،جامعه­شناسی کاربردی، 29(71)، 139-156.
  • -سرخیل،فاطمه،(1390)،«درآمدی بر روش و بینش تاریخی اسکندربیگ منشی ترکمان در عالم­آرای عباسی»، تاریخ­اسلام، 12(46-45)، 89-115.
  • -سلیمانی،لیلا؛ الویری،محسن(1398)، «تبیین جایگاه مشیت الهی در آثار مورخان قرن سوم تا ششم هجری»، مطالعات تاریخی جهان اسلام،7(14)، 95-126.
  • -سلیمانی­یان،مسلم،(1398)،«تحلیل مقایسه­ای مولفه­های تاریخ­نگاری در تاریخ دیاربکریه و عالم­آرای امینی باتکیه برتقدیرگرایی»،تاریخ­نگری وتاریخ­نگاری دانشگاه الزهرا(س)، 29 (23)پیاپی(108)،185-210.
  • -سیوری،راجر،(1394)، ایران عصرصفوی،ترجمه کامبیزعزیزی،تهران:نشرمرکز،چاپ بیست و پنجم.
  • -شاردن،ژان،(1372)،سفرنامه شاردن،ترجمه اقبال یغمائی، جلددوم،تهران:توس.
  • -شجاعی،جواد،(1388)،«تقدیرگرایی عامیانه ریشه­ها و پیامدها»،پژوهشنامه،(41)، 153-180.
  • شورمیج،محمد،(1393)،«روش و بینش تاریخ‌نگاری اسکندربیگ منشی در عالم‌آرای عباسی با تکیه بر وقایع گیلان»،تاریخ­نگری وتاریخ­نگاری دانشگاه الزهرا(س)، 24(14)پیاپی(99)، 79-100.
  • -شرفی،محبوبه،(1392)،«بازتاب اندیشه مشیت­الهی در تاریخ­نگاری عصرایلخانی»،جستارهای­تاریخی،4(2)، 69-91.
  • طبرى، محمد بن جریر،(1375)، تاریخ طبری، ترجمه ابو القاسم پاینده‏، ج4و5و6و7و8و9،تهران: اساطیر،چاپ پنجم.
  • -طهماسبی، ساسان،(1394)، «تقدس و قدرت در دوره صفویه (جایگاه قدسی پادشاهان صفوی)»، فصلنامه شیعه شناسی، 13(51)،65-85.
  • -کرمی،محمدحسین،(1382)،«تقدیروسرنوشت درادبیات­فارسی و تاثیر آن برفرهنگ مردم ایران»،مجله دانشکده ادبیات وعلوم­انسانی دانشگاه تهران،55-54(169-168)، 129-150.
  • -کشفی،عبدالرسول؛ طایفه­رستمی، متین،(1394)،«بررسی تطبیقی دیدگاه علامه طباطبایی و ویلیام کریگ در باب مسئله«تقدیرگرایی الاهیاتی»،حکمت معاصر ،6(3)، 75-100.
  • -کوئین،شعله،(1392)،«تاریخنگاری در دوره صفویه»،ترجمه خسروخواجه­نوری،پیام­بهارستان ،6(21)، 370-381.
  • -مسعودی، علی بن حسین،(1374)،مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج2، تهران: انتشارات علمی فرهنگی،چاپ پنجم
  • -نیازی،محسن؛ شفائی­مقدم، الهام،(1393)،«بررسی عوامل موثربرمیزان تقدیرگرایی زنان»،جامعه پژوهی فرهنگی 5(1)، 123- 147.
  • -واعظ­شهزستانی،نفیسه،(1382)،«نقد وارزیابی تاریخ­نگاری اسکندربیگ­منشی»،کتاب ماه تاریخ و جغرافیا،(69-68)، 92-105 .
10- Discourse of History
Volume 16, Issue 39 - Serial Number 39
Volume 16, Issue 39, Autumn 2022
September 2022
Pages 36-64

Files

Share

How to cite

Statistics